விஜயராவணின் கதைகள் வாசகனை ஆழமாக ஊடுறுவிச் செல்வதோ அவனுடைய அகவுலகில் உரையாடுவதோ அல்ல. அதே நேரத்தில் வெகுஜன தன்மையிலான கேளிக்கைக் கதைகளாகவும் ஒதுக்கிவிட முடியாத நிலையில் இருக்கின்றன. ஏனெனில் கேளிக்கைக் கதைகள் “வெகுஜன மனநிலையில் இயங்கும் ஒழுங்கின்” விதியைச் சரியாகத வைத்திருக்கும். மனித உணர்வுகளின் மெல்லுணர்வை அதிர வைக்கும் சூத்திரம் அதில் உண்டு. தீவிர இலக்கியத்தில் அத்தகைய சூத்திரங்களுக்கு இடமில்லை. அவை வெறும் அதிர்ச்சியை மட்டும் தரவல்லவை கிடையாது. சுருக்கமாக இப்படிச் சொல்லலாம் 1. பொதுவெளி […]

கவிதை என்பதே ஓர் அரசியல் செயல்பாடுதான். ஞானக்கூத்தன் சொல்வதுபோல கவிதையை குடும்பத்திலிருந்து தொடங்க வேண்டும். குடும்பம் சமூகத்தின் அரசியலைப் பிரதிபலிக்கிறது. அதன் அமைப்பு அரசதிகாரத்தின் படிநிலையில் இயங்குகிறது. தமிழின் நவீனக் கவிதைகள் அனைத்துமே குடும்ப அமைப்பின் அதிகாரத்தைப் பேசுகின்றன. அந்த அதிகாரச் செயல்பாட்டை பேசுவதன் மூலம் அரசியலதிகாரத்தைக் கேள்விக்குக்குட்படுத்துகின்றன. பின்நவீனத்துவத்தில் இந்த “அதிகாரம்” பல நுண் வடிவங்களாக சிதறலடைகிறது. அது “அதிகாரத்தை“ சமூகத்தின் அத்தனைக் கட்டமைப்புகளிலும் அடையாளம் காண்கிறது. இந்தச் சமூகம் அதிகாரங்களால் உருவானது. அதன் ஒவ்வொரு […]

மொத்தம் ஐந்து கதைகள் இந்தத் தொகுப்பில் உள்ளன. மிகக்குறைந்த அளவில் கதைகளுடன் ஒரு தொகுப்பு வெளியாவது சமீபத்தில் தமிழில் இதுவாகத்தான் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். ஐந்து கதைகளும் ஐந்துவித வாசிப்பு அனுபவத்தை அளித்தன. ராஜனின் மொழி நடை கூர்மையாக நிதானமாகச் செல்கிறது. மொழிநடையில் அவருக்கு முந்தைய முன்னோடிகளின் பாதிப்பு பெரியளவில் தாக்கத்தைச் செலுத்தவில்லை. கதையைச் சம்பவங்களாகக் கூறும் தன்மை, காட்சிகளை விவரிக்க உவமைகளைப் பயன்படுத்தல் போன்றவை இல்லை. வழமையான சிறுகதைக்கு உரிய திருப்பம், அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் முடிவு […]